این بار با سخن نویسنده ی لبنانی جورج جورداق شروع میکنم گه گفت: ای جهان چه میشد اگر هرچه قدرت و قوت داری به کار می بردی ودر هر زمان یک علی با آن عقلش٬با آن قلبش و با آن ذوالفقارش به عالم می بخشیدی...؟

حال ای خدای مهربان تو به ما کسی راببخش که همچون علی ست...

مگر نه اینکه ما شیعیان در عصر حاضردر انتظارمهدیآیینه ی تمتم نمای سرورمان مولا علی (ع) هستیم؟

چه غریبی ست مهدی که هزار و اندی سال است که در پس پرده ی غیبت ودر اوج غربت به سر می برد...

.

.

.

حال دیگر روی صحبتم با خود توست:

بیا...بیا و قدم های مبارکت رابر روی چشمان خسته و گریان ما بگذار و همه کس ما شو...

 بیا...بیا ودیگر بیش از این فراق را بر منتظرانت روا مدار...

تو ای قلب تپنده ی عالم بیا که قلب ما دیگر یارای این همه انتظار را ندارد...

چرا که با آمدن توستن که عدالت٬امنیت٬خوشبختی٬سعادت٬رفاه وآسایش واقعی روح و جسم شامل حال بندگان خدای سبحان  خواهد شد...

تو ای جلوه ی یزدان...ای محبوب منتظران...ای امید ناامیدان...

از خداوند منان بخواه که آن لحظه ی مبارک هرچه زودتر فرا رسد وانتظار در عصر تاریکی پایان پذیرد...

براستی ای عزیز طه...ای یوسف کنعان...وای نوح زمان...

آیا بر ما فرصتی هست تا گذشته را جبران کنیم؟؟؟

حال ای امام زمانم ...ای سر لوحه ی شرف و عظمت الهی...مردم دنیا چه بخواهند و چه نخواهنو تو همچون خورشیدی  فروزان بر محور چرخ گردون خواهی تابید...ولی چه بهتر که ما مسلمانان جهان در بیداری به سر بریم تا آن روزی که روز دیدار است شرمنده ی شما نباشیم...

ای کاش محبان و منتظرانت از خود بپرسند...ما اورا چقدر میشناسیم؟؟؟وبرای رسین به او چقدر تلاش میکینیم؟؟؟

به واقع اگر ظهور پر میمنت آن حضرت در عصر نا تحقق پذیرد آیا ما همچون پروانه به دور شمع وجودش اجتماع خواهیم کرد؟؟؟

آیا سلامش کرده و جوابش را خواهیم شنید؟؟؟

آیا ما منتظران ظهورش هستیم تا بیاید و نسیر راهش را بوسه باران کرده و با اشک چشمانمان غبار راهش را بشوییم؟؟؟

به راستی اوکیست؟؟؟؟؟