مولایم:

بگذار بگویم که اهل دنیا در نبود تو چه کارها می کنند و سرنوشت بی حضور توچگونه بی حساب وکتاب عمل مینماید...

باید بگویم دنیای بی تو از جهنم هم پست تر است حتی برای آنان که دم از خوشبختی می زنند...

حضور تو درخانه ی دلم باعث شده تا قلبم آرام گیردو امیدی داشته باشد برای تپیدن...

کاش پروانه ای بودم و بر گرد تو می گردیدم...

کاش قاصدکی بودم وبه سویت می آمدم و خبر ظهور را از خودت می شنیدم...

کاش ابری بودم وسایبانی برای وجود خسته ات...

اما افسوس...

افسوس که من انسانی خاکی بیش نیستم...

محبوبم: در مقابل طوفان سر بلند کرده ام تا بیایی و پناهگاهم باشی...

در برابر غم ها ایستاده ام تا بیایی ومرهمی بر زخم هایم گذاری...

شاید فردایی برای من نباشد که من چشم انتظار فردای تو باشم پس برای آمدن انقدر امروز وفردا نکن...

راستی فردا جمعه است...

می آیی؟؟؟